کد مطلب:244019 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
دعای بعد از نماز صبح
[7] 7 - كلینی نقل كرده است:
از محمد بن فرج روایت شده كه گفت: امام جواد علیه السلام این دعا را، برایم نوشت و به من آموخت و فرمود: هر كس این دعا را بعد از نماز صبح بخواند، حاجتی نخواهد خواست، مگر اینكه برآورده خواهد شد و خدای متعال، مهمات او را كفایت خواهد فرمود:
(شروع می كنم یا استعانت می جویم) از نام خدا و از ذات خدا و درود و تحیت خداوند، بر محمد و آل او باد و كار خود را، به خدای متعال وا می گذارم كه او، البته به حال بندگان بصیر و
[ صفحه 288]
بیناست؛ پس خدای متعال بازداشت از او (همان كس كه كارش را به خدا واگذار كرد)، هر بدی و ناخوشایندی را كه نیرنگ (بدخواهان) برانگیخت؛ خدایی جز تو، نیست؛ پاك و منزهی تو و من، به یقین از ستمكارانم، پس ما، دعای او را مستجاب كردیم و او را، از گرداب غم و اندوه رهانیدیم و مؤمنان را، اینگونه نجات می دهیم؛ خدای متعال ما را كافی است و او، چه خوب وكیل و نماینده ای است؛ پس، از نعمت و فضل خداوند، چنان برخوردار شوند كه دیگر هیچ شر و بدی، به ایشان نرسد؛ آنچه خدای متعال اراده فرمود، شدنی است و هیچ توش و توانی، جز توان و قدرت خدای (عظیم و بلند مرتبه) وجود ندارد؛ آنچه خدای متعال خواست، شدنی است نه آنچه مردم اراده كنند؛ آنچه خدای متعال اراده فرمود، شدنی است؛ هر چند مردم، خوش نداشته باشند؛ پروردگار (جهانیان)، مرا كافی از پروریدگان است؛ آفریدگار (جهان)، از آفریدگان مرا بس است؛ روزی دهنده ی (روزی خواران)، مرا از روزی خورندگان كافی است؛ مرا كافی است، آن كه ازلی است، از زمانی كه بودم (با خلق شدم) فقط او مرا كافی است، مرا كافی است، آن خدایی كه جز او خدایی نیست؛ تنها بر او توكل كردم و او، همان پروردگار عرش بزرگ و با عظمت است. [1] .
از محمد بن فرج روایت شده كه گفت: امام جواد علیه السلام این دعا را، برایم نوشت و به من آموخت و فرمود: هر كس این دعا را بعد از نماز صبح بخواند، حاجتی نخواهد خواست، مگر اینكه برآورده خواهد شد و خدای متعال، مهمات او را كفایت خواهد فرمود:
(شروع می كنم یا استعانت می جویم) از نام خدا و از ذات خدا و درود و تحیت خداوند، بر محمد و آل او باد و كار خود را، به خدای متعال وا می گذارم كه او، البته به حال بندگان بصیر و
[ صفحه 288]
بیناست؛ پس خدای متعال بازداشت از او (همان كس كه كارش را به خدا واگذار كرد)، هر بدی و ناخوشایندی را كه نیرنگ (بدخواهان) برانگیخت؛ خدایی جز تو، نیست؛ پاك و منزهی تو و من، به یقین از ستمكارانم، پس ما، دعای او را مستجاب كردیم و او را، از گرداب غم و اندوه رهانیدیم و مؤمنان را، اینگونه نجات می دهیم؛ خدای متعال ما را كافی است و او، چه خوب وكیل و نماینده ای است؛ پس، از نعمت و فضل خداوند، چنان برخوردار شوند كه دیگر هیچ شر و بدی، به ایشان نرسد؛ آنچه خدای متعال اراده فرمود، شدنی است و هیچ توش و توانی، جز توان و قدرت خدای (عظیم و بلند مرتبه) وجود ندارد؛ آنچه خدای متعال خواست، شدنی است نه آنچه مردم اراده كنند؛ آنچه خدای متعال اراده فرمود، شدنی است؛ هر چند مردم، خوش نداشته باشند؛ پروردگار (جهانیان)، مرا كافی از پروریدگان است؛ آفریدگار (جهان)، از آفریدگان مرا بس است؛ روزی دهنده ی (روزی خواران)، مرا از روزی خورندگان كافی است؛ مرا كافی است، آن كه ازلی است، از زمانی كه بودم (با خلق شدم) فقط او مرا كافی است، مرا كافی است، آن خدایی كه جز او خدایی نیست؛ تنها بر او توكل كردم و او، همان پروردگار عرش بزرگ و با عظمت است. [1] .
[1] همان 2: 547 ح 6.